eindelijk op weg
Door: Henny Broeders
Blijf op de hoogte en volg Henny
24 Mei 2015 | Duitsland, Issigau
Dan komt het nieuws van VisumPlus. De visa zijn niet klaar als ik wil vertrekken. Dus op pad om te kijken hoe we ding gaan regelen. Echt balen zeg.
Eerst maar eens de Marechaussee gebeld. Maar natuurlijk meneer, mag geen probleem zijn om een nooddocument te krijgen. U neemt gewoon een verklaring mee, een pasfoto en de reisdocumenten. En ja, daar ging het mis, de reisdocumenten. Zonder deze documenten werd het toch wel heel moeilijk werd me door de alleraardigste mevrouw verteld. De dienstdoende officier bepaald dan of ik het document krijg of niet. Dat kan alleen ter plaatsen gebeuren. Of je dus een nooddocument krijgt is totale willekeur.
Dan maar bellen met de gemeente. Maar natuurlijk kunt u een 2de paspoort krijgen. Dit kan alleen zakelijk, maar een schrijven van mijn werkgever mocht het probleem niet zijn. Toch een probleem, ik moet mijn huidige paspoort meenemen. Ik had nog uitgelegd dat mijn paspoort aan een tour bezig was langs de diverse ambassades. Of ik het dan even op kon halen was haar antwoord……….Had ik het toch niet helemaal duidelijk uitgelegd. Laatste optie dan, een ID kaart, kan ik in ieder geval nog door Europa reizen. Dit kon gelukkig wel, dus gelijk maar even een afspraak gemaakt bij burger zaken, want binnen lopen is er niet meer bij. Brief van VisumPlus mee, waarom ik mijn paspoort moet missen, vrijdag 22 mei gereed. 1 Dag voor vertrek, komt toch nog goed, hoop ik.
Dan kijken waar ik het document naar toe kan sturen. De Nederlandse ambassade in Sofia Bulgarije leek me de beste oplossing. Ben ik een week onderweg en dat zou voldoende moeten zijn voor de laatste visum aanvraag voor Kazakhstan. Dus even bellen met de ambassade. In gebrekkig Engels werd me verstaan gegeven dat zij daar niet over mochten beslissen en ik toch echt even contact zou moeten zoeken met de afdeling oost Europese zaken in Praag. Ook fijn trouwens als je als Nederlander in nood zit in het buitenland, de Engelse taal niet beheerst en hulp van de ambassade nodig hebt. Dus maar weer eens een telefoontje plegen naar Praag. Hier krijg je een keuzemenu waar je voor de Nederlandse taal kunt kiezen. Om dan alsnog een slecht Engels sprekende dame aan de lijn te krijgen die me aan geeft vragen per mail te stellen. Ook kon ze me niet doorverbinden naar iemand van consulaire zaken. Geen probleem……… gewoon opnieuw bellen, ik had immers keuze uit 3 opties. Bij de derde was het raak, een vriendelijke goed Engels sprekende dame. Na het horen van mijn verhaal werd me te verstaan gegeven dat een ambassade toch echt niet als postkantoor gezien kon worden, al gaat het om bijzondere documenten als een paspoort. Ik zou het paspoort gewoon op moeten laten sturen naar een gerenommeerd hotel.
Yep, sure, Bulgarije, een kleine havenstad en een gerenommeerd hotel. Zal wel weer een duur hotel in Sofia moeten worden. Ze gaf nog even aan dat ze ook steeds meer werk met minder middelen moesten verzetten. Ik kon het niet nalaten te vertellen dat haar collega’s in Bulgarie gewoon 1,5 uur uit gaan lunchen op kosten van de Nederlandse staat. Ik moet gewoon mijn zelf gesmeerde en meegebrachte boterhammen in een half uur naar binnen werken.
Op zoek dus naar waarschijnlijk een veel te duur hotel in een stad die ik eigenlijk al niet aan wilde doen op mijn reis en dan maar hopen dat het paspoort op 29 mei afgeleverd wordt met de juiste visa erin. Het avontuur is begonnen, zonder nog maar 1 km gereden te hebben.
De spanning thuis neemt toe naarmate de vertrekdatum dichter bij komt. Jolanda heeft het zwaar, hikt echt tegen het vertrek aan. Voelt klote, ik had dit helemaal niet ingecalculeerd. Bijna een jaar dagdromen en plannen, kom ik 8 maanden geleden een geweldige vrouw tegen. Wat toen nog een ding was wat we wel konden overzien, wordt het nu moeilijk. Elkaar 4 maanden niet voelen, kussen, lief hebben en tig keer per dag appen. Hele verhalen vertellen we elkaar dagelijks over van alles en nog wat. Nu wordt het een keer skypen of een sms’je als er bereik is. Ben heel benieuwd hoe dit gaat lopen. Ook de scheiding van Jolanda is er nog niet doorheen. Allemaal ballast die we op dit moment niet kunnen gebruiken.
Ook bij mezelf neemt de spanning toe. Behoorlijke verkoudheid waar ik niet van af kom en nog wat kleine vage klachten.
Nog 2 nachtjes en dan gaat het gebeuren. Alles is ingepakt, past net, iets te veel in de topkoffer maar ja. Auto gewassen en leeggehaald. Alleen de papierkraam nog ordenen.
Begin behoorlijk gespannen te raken. Jolanda heeft van alles gepland voor zaterdag, de schat. Bijzondere vrouw. De laatste week slapen we elke nacht samen.
Afscheid is daar, na een laatste nacht met mijn lief, nog een laatste perfecte ontspanningsmassage en dan wakker liggen. Wat heb ik een knoop in mijn buik. Vandaag gaat het gebeuren, the long way east. Nog even knuffelen met mijn liefste, traantjes vloeien weer bij Jolanda, ik kan ze nog binnen houden, komt nog wel.
Laatste zooi op de motor geknoopt en dan wachten….
Dan gebeurt er iets wat ik zelf niet verwacht had, er komen zo veel mensen, iedereen die iets voor mij betekent is er. Sommigen hebben nog een laatste cadeautje bij om mee te nemen, varieert van een mars tot een bouda, een kristoffeltje een boekje waarin iedereen nog wat in heeft geschreven, te veel om op te noemen.
Lekker nog geklets met iedereen en dan komt 12 uur dichter bij. Ik ga me aan kleden, spullen pakken en merk dat ik geërgerd reageer als ik niet alles in 1 keer kan vinden. Toch lichtelijk gespannen denk ik. Het uur u is genaderd, ik ga op pad, mijn droom vervullen, weg van de dagelijkse beslommeringen.
Iedereen staat op straat en voor ik weg rijd krijg ik nog een laatste knuffel van Jolanda. Ik voel me rot dat ik haar alleen moet laten. Dan op weg onder luid applaus. Dit heb ik op dat moment totaal niet meegekregen. Pas later als ik de foto’s en het filmpje terug kijk wat ik zelf gemaakt heb hoor ik het. Echt heel bijzonder….
Net na Tilburg, eerste tankstation richting Eindhoven. Ik moet even stoppen, ff tot mezelf komen. Ben ik dan echt onderweg? Ga ik echt zo’n eind rijden, het avontuur tegemoet? Ga ik echt 4 maanden weg? Het dringt nog niet tot me door. Dan op weg door de regen, wat een k.u.t. weer hier, nog een paar dagen en dan kan ik de warme zon voelen, hele dag zweten in een te warm motorpak, heerlijk…..Eerst maar eens op weg naar Vianden luxenburg.
Onderweg merk ik dat ik een beetje rare verschijning ben. Er rijdt natuurlijk niet iedere dag iemand met zoveel bagage en een set nieuwe banden op de weg. Als je zo iemand tegen komt in Azië kun je het nog begrijpen, maar hier in Nederland, België of Luxenburg is dat toch een beetje vreemd. Je hebt wel lekker snel aanspraak, mailadressen worden uitgewisseld en mensen zijn gewoon nieuwsgierig naar wat je van plan bent. Ik zeg dan gewoon, lekker stukje motor rijden naar Mongolië en terug. Dan kijken mensen je met open ogen aan, kunnen het niet bevatten dat je daar ook naar toe kunt rijden…… Ik ga het in ieder geval proberen.
Na Luxemburg zo snel mogelijk door Duitsland, niks tegen Duitsers verder, maar hier ben ik al vaak geweest. Op naar nieuwe bestemmingen. 1ste is Tsjechië, even kort maar toch. Zondag avond, na een rit van dik 600 km aangekomen in een gehucht op zo’n 30 km van de grens, blijkt een hele goede keuze te zijn. Heerlijk eten, lekker koffie met een grappa na en mijn motor kan lekker droog staan in de garage. Goed gereld toch? Dat is Duitsland, geweldig land om op vakantie te gaan, goede prijzen, heerlijk eten, perfecte gastheren en vrouwen en een heel mooi land om motor te rijden.
2 Dagen onderweg, al weer een ervaring rijker. Wat heb ik toch geweldige mensen om me heen. Hartverwarmend gewoon.
Eerst maar eens de Marechaussee gebeld. Maar natuurlijk meneer, mag geen probleem zijn om een nooddocument te krijgen. U neemt gewoon een verklaring mee, een pasfoto en de reisdocumenten. En ja, daar ging het mis, de reisdocumenten. Zonder deze documenten werd het toch wel heel moeilijk werd me door de alleraardigste mevrouw verteld. De dienstdoende officier bepaald dan of ik het document krijg of niet. Dat kan alleen ter plaatsen gebeuren. Of je dus een nooddocument krijgt is totale willekeur.
Dan maar bellen met de gemeente. Maar natuurlijk kunt u een 2de paspoort krijgen. Dit kan alleen zakelijk, maar een schrijven van mijn werkgever mocht het probleem niet zijn. Toch een probleem, ik moet mijn huidige paspoort meenemen. Ik had nog uitgelegd dat mijn paspoort aan een tour bezig was langs de diverse ambassades. Of ik het dan even op kon halen was haar antwoord……….Had ik het toch niet helemaal duidelijk uitgelegd. Laatste optie dan, een ID kaart, kan ik in ieder geval nog door Europa reizen. Dit kon gelukkig wel, dus gelijk maar even een afspraak gemaakt bij burger zaken, want binnen lopen is er niet meer bij. Brief van VisumPlus mee, waarom ik mijn paspoort moet missen, vrijdag 22 mei gereed. 1 Dag voor vertrek, komt toch nog goed, hoop ik.
Dan kijken waar ik het document naar toe kan sturen. De Nederlandse ambassade in Sofia Bulgarije leek me de beste oplossing. Ben ik een week onderweg en dat zou voldoende moeten zijn voor de laatste visum aanvraag voor Kazakhstan. Dus even bellen met de ambassade. In gebrekkig Engels werd me verstaan gegeven dat zij daar niet over mochten beslissen en ik toch echt even contact zou moeten zoeken met de afdeling oost Europese zaken in Praag. Ook fijn trouwens als je als Nederlander in nood zit in het buitenland, de Engelse taal niet beheerst en hulp van de ambassade nodig hebt. Dus maar weer eens een telefoontje plegen naar Praag. Hier krijg je een keuzemenu waar je voor de Nederlandse taal kunt kiezen. Om dan alsnog een slecht Engels sprekende dame aan de lijn te krijgen die me aan geeft vragen per mail te stellen. Ook kon ze me niet doorverbinden naar iemand van consulaire zaken. Geen probleem……… gewoon opnieuw bellen, ik had immers keuze uit 3 opties. Bij de derde was het raak, een vriendelijke goed Engels sprekende dame. Na het horen van mijn verhaal werd me te verstaan gegeven dat een ambassade toch echt niet als postkantoor gezien kon worden, al gaat het om bijzondere documenten als een paspoort. Ik zou het paspoort gewoon op moeten laten sturen naar een gerenommeerd hotel.
Yep, sure, Bulgarije, een kleine havenstad en een gerenommeerd hotel. Zal wel weer een duur hotel in Sofia moeten worden. Ze gaf nog even aan dat ze ook steeds meer werk met minder middelen moesten verzetten. Ik kon het niet nalaten te vertellen dat haar collega’s in Bulgarie gewoon 1,5 uur uit gaan lunchen op kosten van de Nederlandse staat. Ik moet gewoon mijn zelf gesmeerde en meegebrachte boterhammen in een half uur naar binnen werken.
Op zoek dus naar waarschijnlijk een veel te duur hotel in een stad die ik eigenlijk al niet aan wilde doen op mijn reis en dan maar hopen dat het paspoort op 29 mei afgeleverd wordt met de juiste visa erin. Het avontuur is begonnen, zonder nog maar 1 km gereden te hebben.
De spanning thuis neemt toe naarmate de vertrekdatum dichter bij komt. Jolanda heeft het zwaar, hikt echt tegen het vertrek aan. Voelt klote, ik had dit helemaal niet ingecalculeerd. Bijna een jaar dagdromen en plannen, kom ik 8 maanden geleden een geweldige vrouw tegen. Wat toen nog een ding was wat we wel konden overzien, wordt het nu moeilijk. Elkaar 4 maanden niet voelen, kussen, lief hebben en tig keer per dag appen. Hele verhalen vertellen we elkaar dagelijks over van alles en nog wat. Nu wordt het een keer skypen of een sms’je als er bereik is. Ben heel benieuwd hoe dit gaat lopen. Ook de scheiding van Jolanda is er nog niet doorheen. Allemaal ballast die we op dit moment niet kunnen gebruiken.
Ook bij mezelf neemt de spanning toe. Behoorlijke verkoudheid waar ik niet van af kom en nog wat kleine vage klachten.
Nog 2 nachtjes en dan gaat het gebeuren. Alles is ingepakt, past net, iets te veel in de topkoffer maar ja. Auto gewassen en leeggehaald. Alleen de papierkraam nog ordenen.
Begin behoorlijk gespannen te raken. Jolanda heeft van alles gepland voor zaterdag, de schat. Bijzondere vrouw. De laatste week slapen we elke nacht samen.
Afscheid is daar, na een laatste nacht met mijn lief, nog een laatste perfecte ontspanningsmassage en dan wakker liggen. Wat heb ik een knoop in mijn buik. Vandaag gaat het gebeuren, the long way east. Nog even knuffelen met mijn liefste, traantjes vloeien weer bij Jolanda, ik kan ze nog binnen houden, komt nog wel.
Laatste zooi op de motor geknoopt en dan wachten….
Dan gebeurt er iets wat ik zelf niet verwacht had, er komen zo veel mensen, iedereen die iets voor mij betekent is er. Sommigen hebben nog een laatste cadeautje bij om mee te nemen, varieert van een mars tot een bouda, een kristoffeltje een boekje waarin iedereen nog wat in heeft geschreven, te veel om op te noemen.
Lekker nog geklets met iedereen en dan komt 12 uur dichter bij. Ik ga me aan kleden, spullen pakken en merk dat ik geërgerd reageer als ik niet alles in 1 keer kan vinden. Toch lichtelijk gespannen denk ik. Het uur u is genaderd, ik ga op pad, mijn droom vervullen, weg van de dagelijkse beslommeringen.
Iedereen staat op straat en voor ik weg rijd krijg ik nog een laatste knuffel van Jolanda. Ik voel me rot dat ik haar alleen moet laten. Dan op weg onder luid applaus. Dit heb ik op dat moment totaal niet meegekregen. Pas later als ik de foto’s en het filmpje terug kijk wat ik zelf gemaakt heb hoor ik het. Echt heel bijzonder….
Net na Tilburg, eerste tankstation richting Eindhoven. Ik moet even stoppen, ff tot mezelf komen. Ben ik dan echt onderweg? Ga ik echt zo’n eind rijden, het avontuur tegemoet? Ga ik echt 4 maanden weg? Het dringt nog niet tot me door. Dan op weg door de regen, wat een k.u.t. weer hier, nog een paar dagen en dan kan ik de warme zon voelen, hele dag zweten in een te warm motorpak, heerlijk…..Eerst maar eens op weg naar Vianden luxenburg.
Onderweg merk ik dat ik een beetje rare verschijning ben. Er rijdt natuurlijk niet iedere dag iemand met zoveel bagage en een set nieuwe banden op de weg. Als je zo iemand tegen komt in Azië kun je het nog begrijpen, maar hier in Nederland, België of Luxenburg is dat toch een beetje vreemd. Je hebt wel lekker snel aanspraak, mailadressen worden uitgewisseld en mensen zijn gewoon nieuwsgierig naar wat je van plan bent. Ik zeg dan gewoon, lekker stukje motor rijden naar Mongolië en terug. Dan kijken mensen je met open ogen aan, kunnen het niet bevatten dat je daar ook naar toe kunt rijden…… Ik ga het in ieder geval proberen.
Na Luxemburg zo snel mogelijk door Duitsland, niks tegen Duitsers verder, maar hier ben ik al vaak geweest. Op naar nieuwe bestemmingen. 1ste is Tsjechië, even kort maar toch. Zondag avond, na een rit van dik 600 km aangekomen in een gehucht op zo’n 30 km van de grens, blijkt een hele goede keuze te zijn. Heerlijk eten, lekker koffie met een grappa na en mijn motor kan lekker droog staan in de garage. Goed gereld toch? Dat is Duitsland, geweldig land om op vakantie te gaan, goede prijzen, heerlijk eten, perfecte gastheren en vrouwen en een heel mooi land om motor te rijden.
2 Dagen onderweg, al weer een ervaring rijker. Wat heb ik toch geweldige mensen om me heen. Hartverwarmend gewoon.
-
24 Mei 2015 - 21:02
Marcel Kok:
Hoi Henny,
Heel veel plezier met je droom.... Gaaf dat t eindelijk gaat gebeuren. Geniet van elk avontuur en zelfs van elke tegenslag.
Ik ga zeker al je verhalen lezen en volgen.
Veel plezier en stay safe!!
Marcel Kok -
25 Mei 2015 - 00:18
Walter:
Dat gedoe met die visa zou zomaar een hoofdstuk uit een boek van Franz Kafka kunnen komen. -
25 Mei 2015 - 08:45
Jolanda Van Overdijk:
Lieve Hen
Een mooie update.
Heb even een traantje weg moeten pinken, maar het is goed zo.
Je trip is begonnen, je trip waar we de laatste 8 maanden samen veel mee bezig zijn geweest.
Neem me mee in je verhaal en in Polen wordt het ons verhaal.
Doe voorzichtig maar dat is je wel toevertrouwd.
Love you lieve schat meer dan ooit X -
25 Mei 2015 - 09:30
M&M Voogd:
Lieve Henny,
Daar ga je dan! Stoer hoor! Zet m op en zorg goed voor jezelf. Geniet van alles onderweg eb veilig weer terug.
Enne...die plens regen in je nek ga je nog missen!!!
Liefs M&M -
25 Mei 2015 - 10:18
Pien Bogaard:
Lieve Hennie,
Helaas heb ik je niet persoonlijk uit kunnen zwaaien. Maar op mijn verzoek heeft de machinist de tyfoon laten horen om 12.00 uur. Het tijdstip dat jij weg zou rijden.
Wees avontuurlijk, nieuwsgierig, leergierig, blijf boven alles VOORZICHTIG.
Prachtige man, kom over 4 maanden terug met veel verhalen en ervaringen.
Liefs Pien. -
25 Mei 2015 - 11:46
Femke Prinsen:
Hoi Henny,
eindelijk op weg! Een lang gekoesterde droom gaat in vervulling, je gaat een geweldig avontuur tegemoet. Je was verbaast dat er zoveel mensen kwamen om jou uit te zwaaien, maar dat is jouw eigen verdienste Henny, mooi mens!
Geniet en Toi toi toi!
Femke -
25 Mei 2015 - 11:58
Sas En Danny:
Lieve Henny
Je grote avontuur is begonnen.
Wat een fantastisch afscheid was dat!
Nu genieten van alles wat op je pas ik komt.
Wij wensen je een fantastisch avontuur en veel veilige kilometers
Liefs Sas en Danny
-
25 Mei 2015 - 12:29
Renate:
Hey Henny
Wat ontzettend spannend en wat een gedoe met de papierwinkel weer.
Ziet er behoorlijk indrukwekkend uit zo je motor. Ik hoop dat je maximaal kunt genieten ondanks dat je liefje thuis is. Gelukkig is er inderdaad Skype.
Goede reis en mooie verhalen! -
26 Mei 2015 - 18:58
Corina, Silvio& Bibi:
Lieve Henny, hele veilige reis toegewenst en maak
Maar heel veel mooie herinneringen!!
Wij gaan via deze weg een heel klein beetje meegenieten.
Veel liefs! -
26 Mei 2015 - 19:17
Ben En Clazien Van Overdijk:
Lieve Henny Al vier dagen onderweg. je reisverslag samen met Ben gelezen.Wat schrijf jij een mooi verslag,zo kunnen wij je reis meebeleven. Heel fijn.Wij blijven zo mooi op de hoogte .Goede reis verder .Groetjes en knuffels van Ben en Clazien.
-
26 Mei 2015 - 20:51
Corne En Marjolijn Waas:
hey Henny,
Leuk al die mensen die je aankijken en een praatje met je maken, dat geeft Je toch kracht.
Doe voorzichtig en geniet ervan.
Ben nu al benieuwd naar het volgende verslag.
Gr Corné en Marjolijn -
27 Mei 2015 - 00:13
Marielle :
lieve henny
zo ben je hier en een paar dagen later honderden kilometers verder,
jou avontuur is begonnen gerold en ik blijven jou op de voet volgen hoor ,hi hi.
zorg dat je er van geniet en dat je vele nieuwe ervaringen op doet.
maar daar hoeven we denk ik niet bang voor te zijn.
pas goed op je zelf en je motorke hi hi , die moet jou tenslotte overal naar toe brengen .
we kijken al uit naar je nieuwe verhalen en foto,s .
een dikke kus van gerold en marielle -
27 Mei 2015 - 11:58
Getty:
Globetrotter on tour -> trots op jou!
Geniet van jouw avontuur (wij genieten van afstand met je mee :)) -
27 Mei 2015 - 16:12
Jolande:
He zwagertje,
Wat een mooi vertrek was dat zeg, ik moest toch even slikken toen. Hartverwarmend al die mensen die jou zo'n mooi begin van je reis gunnen. Ik moet regelmatig even aan je denken, wat een avontuur ga je maken. Het lijkt me heerlijk, 4 maanden weg uit de dagelijkse sleur en alleen maar bedenken wat je vandaag gaat doen ( of beter gezegd, waar je vandaag naar toe rijdt ). Dat moet echt een gevoel van vrijheid geven.
Geniet ervan...we houden contact!!
Liefs, jezus, neef en nicht -
28 Mei 2015 - 17:14
Eva:
zo, dat was een gezellig feestje bij je vertrek. Leuk om de mensen te ontmoeten met wie je op motoravontuur geweest bent in Laos enz.
Kan me voorstellen dat het vertrek overweldigend voor je was. maar je bent dan ook een super kerel waar iedereen van houdt!
Ik denk dat je ondertussen wel beseft dat je avontuur begonnen is. Hopelijk komt het goed met je paspoort en geniet vooral van elke dag en alle ontmoetingen onderweg.
Take care, Eva -
29 Mei 2015 - 09:41
Esther:
zaterdag hebben we je uitgezwaaid, wat was dat een warm afscheid,
maar wat heb ik het de hele zaterdag KOUD gehad :)
Vandaag is een spannende dag voor je; fingers crossed dat je vandaag je paspoort mét juiste visa in je zak kan stoppen!
reis, geniet, ervaar en kom voldaan weer terug!
xx -
30 Mei 2015 - 08:18
Jose:
Henny, een hele fijne en mooie reis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
