20.000 km plus een beetje

Ik besluit een tussenstop te maken in Valdai. Het ligt net iets over de helft van de afstand naar St. Petersburg en lijkt me een leuke uitvalsbasis. Hotelletje ligt aan een meertje. De weg is wederom eindeloos en loopt tussen de bossen door. Als ik Moskou uit wil rijden gaat dit minder makkelijk dan erin. Ik maak een foutje en mijn navigatie is de draad kwijt. Dan maar op gevoel een richting op rijden, want omdraaien is geen optie. Ik kan niet direct weer op de zelfde weg komen. Na wat omzwervingen zit ik op de M11 een snelweg richting St. Petersburg, 785 km. De snelweg gaat na een kilometer of 25 over in de vertrouwde b-weg. Het rijdt lekker door en de omgeving is wederom prachtig. De kleine dorpjes waar de weg door heen gaat staan vol met kleine houten huisjes is allerlei kleuren. Ze kunnen ook bijna allemaal weer wel een verfbeurt gebruiken. Ook staan de meeste niet helemaal recht meer. Wel een fleurig gezicht zo.
Ik zie weer meer stalletjes langs de weg verschijnen. Ook weer met allerlei groenten en fruit, stookketels en pluche beren. Opvallend zijn de stalletjes met bont. Jassen, schoenen, eigenlijk van alles. In Nederland zou dit ondenkbaar zijn, maar hier is het de normaalste zaak van de wereld. Bossen zitten natuurlijk ook vol met wild. Ik ben geen wilde dieren zoals beren tegen gekomen. Er schijnen er genoeg te leven, maar die houden zich in dit jaargetijde ver van mensen. Er is genoeg aan eten te vinden in de bossen.
Wat is Rusland een prachtig land en wat zijn de mensen ook anders dan ik had verwacht. Je merkt wel, als ze je niet kunnen verstaan, de meeste wat terughoudend zijn. Ik merk dat ook als ik in mijn hotelletje aan kom. Geen woord Engels. Je ziet de receptioniste denken, “F*ck, heb ik weer, net nu ik moet werken komt er een buitenlander”. Toch verloopt eigenlijk alles redelijk soepel en ook hier kan ik mijn motor weer veilig achter het hek stallen. Dit is weer zo’n typisch Russisch hotel. Grote betonnen gebouw, geen sfeer aan de buitenkant en niet van binnen. Kamers zijn functioneel en sober. Toch zit het hotel vol met vakantiegangers. De stek is werkelijk prachtig aan het meer.
Ik breng mijn spullen naar de kamer, grijp mijn camera en ga een wandelingetje door het dorp en langs het meer maken. Het is er prachtig en het dorpje is rustig, heerlijk na de drukte van Moskou.
Als ik de volgende morgen richting St. Petersburg rijdt kijk ik tevreden terug op deze keuze. Best weer trots op mezelf.

Het landschap wordt in eerste instantie een beetje heuvelachtig en daarna vlak en een stuk kaler. Minder bossen, meer landbouw. Beetje saaie weg, nog meer van hetzelfde zonder echt mooie uitzichten. In St. Petersburg aangekomen rijdt ik een tolweg op. Dit wordt de nieuwe rondweg rond St. Petersburg. Prachtige weg op palen dwars door de stad. De weg naar het hotelletje is simpel en het is ook minder druk dan Moskou. Straten zijn ook smaller en er is beduidend minder verkeer. Ook nu zit ik even buiten het centrum maar wel weer dicht bij de metro. Aangekomen bij hotel Lancelot kan mijn motor weer achter de poort en ook hier spreekt men geen woord Engels. Het is een klein maar gezellig hotel. Het barretje en restaurant is echt een beetje aangekleed als een middeleeuws kasteel, de buitenkant is gewoon een roze blok beton.
Ik voel me wat minder lekker vandaag. Ik heb hoofdpijn, voel mijn keel en spieren doen zeer. Zal wel van de motorrit komen denk ik. Ik ga eerst voor een landingsbiertje in het gezellige barretje. Het biertje smaakt me ook niet lekker.
Gewoon ff niet lekker dus. Dit had ik deze reis nog niet meegemaakt. Hopelijk zet het niet door, want ik heb weer een deadline te halen, 9-9 ga ik mijn schatje weer zien. Ik heb er zin in om samen de laatste kilometers te gaan maken, samen vakantie te hebben.
Bij het skypen merkt Jolanda het direct aan mij en raadt me aan een warme douche te nemen en een paracetamol naar binnen te werken. Ik doe wat zuster Jolande me aan geeft en ik val als een blok in slaap. Voor het eerst zet ik geen wekker. Had eigenlijk naar de Hermitage willen gaan, maar dat kan ook later nog.
De volgende morgen wordt ik wakker door de telefoon, het is Jolande. Gewoon bezorgt om me. Ik had al die tijd liggen slapen. Wat is het toch een fijn gevoel dat er iemand met je mee leeft en bezorgt om je is. Ik besluit vandaag zo weinig mogelijk te doen. Ik lees me wat in voor de Baltische staten en verder niks. Ik ga zelfs nog even slapen s’middags. Dit is de eerste dag tijdens mijn reis dat ik echt helemaal niks doe. Anders had ik altijd wel iets gepland. Of rijden, of iets bezichtigen, of aan de motor werken, altijd iets.

Wederom slaap ik vast en om 8 uur doe ik mijn ogen open. Zal de vermoeidheid wel zijn die er uit komt. Ik voel me weer een stuk beter gelukkig.
Heb zin in de laatste weken en vandaag ga ik naar de “kerk van de verlosser en het verspilde bloed”. Zou een vergelijking met de kathedraal op het rode plein moeten hebben. Wederom ga ik met de metro, al moet ik eerst even uitvogelen welke ik moet hebben.
Samen met de receptie van het hotel komen we er uit. Ik weet nu in ieder geval welk station er in de buurt ligt en bij welk station ik moet uitstappen. De rest vogel ik zelf wel uit onderweg. Ik heb maar 3 stations te gaan, maar moet ook 2 keer overstappen.
Nu werkt het hier gelukkig ongeveer hetzelfde als in Moskou. Ik krijg alleen een muntje ipv een kaartje. Dit geeft nog wat verwarring, omdat ik denk alleen wisselgeld ontvangen te hebben. Nee hoor geeft de dame aan en laat een muntje zien. Tussen het wisselgeld zie ik een muntje wat op 10 roebel lijkt maar dan met een M van metro er op.
Nu is de roltrap bij het Bolshoi lang, maar deze mag er ook zijn. We dalen weer diep af en na weer de nodige vergelijkingen tussen tekens vind ik het juiste perron. Dit is echt een ideale manier van reizen en de stations zijn wederom prachtig aangelegd met dito versieringen. Binnen de kortste keren sta je aan de andere kant van de stad. Kun je met de motor niet tegenop. Laat staan dat je nog een parkeerplaats moet vinden ook.

St. Petersburg heeft net als Amsterdam grachten en kanalen en dus ook rondvaartbootjes. De bruggen van de kanalen gaan 1 keer per dag open, s’nachts om half 2. Dan kan alle scheepvaart heen en weer varen zodat ook de goederen het binnenland in kunnen.
De stad is gezelliger dan Moskou. Je ziet er meer terrasjes en eettentjes, de straten zijn smaller en de grachten prachtig. De kerk heb ik eigenlijk zo gevonden. Inderdaad een kleine gelijkenis met de kathedraal van het rode plein. Het heeft ook torens met bolletjes. Hier stop de vergelijking.
Ik vindt deze kerk eigenlijk nog mooier. Alexander de 2de is hier omgekomen door een aanslag van de terroristische organisatie “de wil van het volk” in 1881. In de kerk staat hiervoor nog een monument. Tegenwoordig staat de kerk te boek als de kerk die in 24 jaar werd gebouwd en in 27 jaar werd gerestaureerd. 30 Kunstenaars zijn 27 jaar bezig geweest om 7000 m2 aan mozaïek te restaureren. De binnenkant is een groot mozaïek. Ook aan de buitenkant vind je kleine mozaïek stukjes. Echt een prachtig gebouw en je mag er gelukkig ook fotograferen.
Vanuit de kerk loop ik nog door het zomerpark en over de beroemde Nevsky boulevard. Het is er gezellig druk. Veel toeristen, maar minder beklemmend dan in Moskou. Ik heb dorst en besluit even wat te gaan drinken in het Rock star cafe. Goede keuze, geweldige muziek, schitterende foto’s van oude rocklegende ’s aan de wand zoals Ronnie James Dio, Ozzy en dito clips op de tv’s. Heerlijk biertje op met wat nacho chips als lunch. Wat hebben we het slecht.

De volgende morgen met de metro op pad naar de Hermitage. Het is er druk en ook voor het inwisselen van de voucher moet ik in de wachtrij staan. Deze is aanmerkelijk korter dan die voor de gewone tickets. Als ik mijn ticket heb kan ik in 1 keer door naar binnen. Gaat heel erg vlot allemaal. Nu heb ik ook een appje gekocht voor op de iphone en heb dus direct een route die ik kan lopen langs de belangrijkste collecties. De Hermitage is gewoon veel te groot voor 1 dag en als je alle zalen wil zien heb je hier zeker 3 dagen voor nodig. De collecties bestaan uit oude en nieuwe kunstwerken. Zo loop ik door een zaal met 20 schilderijen van Rembrand, een zaal vol met Rubens en zo kom ik nog meer oude meesters tegen. Wat een mooie collectie hebben ze hier. De tour begint in het winterpaleis. Via de Jordan staircase ga ik naar de 1ste verdieping. De trap alleen al is een kunstwerk op zich. De ruimtes bevatten vooral kunst van de Romanovs en zijn nog ingericht zoals ze vroeger gebruikt werden. De troonzaal, de balzaal, de eetkamer etc. Prachtig allemaal en ik maak de ene naar de andere foto. De details zijn prachtig buiten de kunst die er te zien is. Vanuit het paleis kom ik in de kleine Hermitage en daarna in de grote met nog even een stop in het theater. Het is een aaneenschakeling van ruimtes en als je geen plattegrond of digitale gids bij hebt, loop je echt verloren en weet je niet meer of je links of rechts moet. Wat is dit een gigantisch museum en wat is het allemaal overweldigend mooi.
Het wordt tijd voor een bakkie en even zitten. Ben inmiddels al een uur of 3 aan het rondstruinen en mijn voeten beginnen op te spelen.
Het is er verschrikkelijk druk. Soms komen er 2 of 3 groepen tegelijk een ruimte binnen. Gelukkig zijn ze vaak ook weer zo weg en heb je weer even de ruimte alleen om alles op je gemak te bekijken. De meeste tijd breng ik door in de ruimtes met Griekse, Romeinse en Egyptische overblijfselen. Spreekt me meer aan dan de schilderijen van oude meesters, terwijl er prachtige tussen hangen.
Zeker bij de Griekse en Romeinse overblijfselen is het lekker rustig en loop ik vaak in mijn eentje door een ruimte en kan ik alles op mijn gemak bekijken. Wat hebben ze hier veel en vooral, wat is het hier mooi. Als ik aan het eind van de middag moe en voldaan de Hermitage verlaat staan er nog steeds mensen in de rij voor een ticket. Zij kunnen nog maar even genieten van al het moois binnen. Ik ben blij dat ik wat vroeger gegaan ben.
Buiten regent het nog steeds. Ik loop nog even langs het rock kroegje wat nu gezellig vol is. Biertje smaakt me goed en ik geniet nog even van de foto’s die ik genomen heb en de muziek die er gedraaid wordt. Ook weer een stad om nog een keer terug te komen en nader te onderzoeken. 3 dagen is echt te kort en zeker als je er een er van helemaal niks doet. Zie ook weer uit naar de Baltische staten. Ik begin met een overnachting in het natuurreservaat Lahemaa in Estland, waar ik een hotelletje geboekt heb in een omgebouwde visfabriek aan de zee. Ben heel benieuwd hoe dat er uit gaat zien.

Op naar de Baltische staten:
Ik kom aan bij de grens. Een paar kilometer er voor wordt ik al even aangehouden voor controle. Zonder paspoort mag je al niet meer verder rijden. De grensovergang is druk. Ook hier mogen er iedere keer maar een paar voertuigen door. De rij met vrachtwagens staat tot buiten het dorp waar de grensovergang is. Ik sluit aan bij de rij personenauto’s. Staat er maar 5 voor me. Na een half uur mogen we naar binnen.
Deze keer hoef ik niet aan te sluiten bij een van de rijen maar mag ik samen met een Russische motorrijder doorrijden tot aan de loketten. Deze keer moet ik 2 loketten hebben alvorens ik mijn stempeltje krijg. Dan moet ik ook nog even de koffers open maken. Duurt allemaal net iets langer als bij binnenkomst. Dan door naar de douane van Estland. Hier hoef ik alleen mijn paspoort en kentekenbewijs te laten zien. Als dit gecontroleerd is mag ik door. De speedgate gaat open en ik rij in Estland. Jammer, geen stempeltje deze keer. Die van Rusland was de laatste. Paspoortje begint al aardig vol te raken weer en is nog geen jaar oud.
De weg is perfect alleen het weer zit niet mee. Toch regelmatig een bui. Het regent niet hard maar het is niet echt lekker om zo motor te rijden. Als ik uiteindelijk zo’n 50 km voor Tallinn de weg af draai het natuurpark in begint de zon te schijnen. Ik rij in het Lahemaa natuurpark richting de kust. Het hotelletje ligt in het plaatsje Viinistu. Een klein vissersdorpje. Ik slaap vannacht in een omgebouwde visfabriek. De route is prachtig en als ik in het dorpje aan kom kijk ik mijn ogen uit. Lijkt een klein paradijsje met de mooie huizen en goed bijgehouden tuintjes. Totaal anders dan in Rusland waar de meeste huisjes in de dorpen wel een opknap beurt konden gebruiken. Naast het hotelletje is een museum gevestigd met moderne kunst. Niet zo mijn ding zeg maar. De kamer kijkt uit over de zee en het piepkleine haventje. Prima plekje om de eerste nacht in Estland door te brengen.
Die avond is er van alles te doen en is het aardig druk. 2 Grote vuren worden ontstoken nabij de opening van de haven naar de zee. Er zijn lokale zangers en dansers.
Vanaf het moment dat ik Estland binnen rijdt kan ik weer lezen. De bordjes worden weer in gewone letters weer gegeven en komen ook nog overeen met de landkaart. Niets meer ontcijferen en niet meer gokken. Rijdt een stuk rustiger. Als ik de mensen hoor praten lijkt het wat weg te hebben van Zweeds. Tenminste zo klinkt het. De Baltische staten zijn behoorlijk beïnvloed door de Scandinavische landen. Je ziet het ook in de winkeltjes aan de gebreide sokken en mutsen.

Na het ontbijt rij ik richting Tallinn. Ik heb een route gemaakt met wat leuke slingerweggetjes anders ben ik binnen het uur al in Tallinn. Het begint weer te regenen en als ik de eerste lichtflitsen zie en de donder hoor besluit ik te schuilen onder 1 van de spaarzame viaducten. Ik zit dan gelukkig nog op de hoofdweg en niet in de bossen. De bui trekt langzaam over en als de regen bijna gestopt is vervolg ik mijn weg. Na een paar km draai ik van de grote weg af en rij weer heerlijk door de bossen. Rond de middag kom ik aan bij het hotelletje net buiten de oude binnenstad. Motor staat weer bewaakt en als ik me omgekleed heb schijnt ook het zonnetje weer. De oude binnenstad is prachtig. Kleine straatjes met kinderkoppen, kerken, kasteelmuren etc. In een van de kerken kun je tegen betaling de toren in en heb je een prachtig uitzicht over de stad. Je ziet de haven waar een aantal grote cruise schepen liggen, maar ook zie de nieuwbouw tegen het oude centrum aan liggen. Wat een contrast is dat zeg. Ik besluit wat te gaan drinken in een barretje wat gemaakt is op een van de vestingmuren. Je zit er heerlijk en hebt een mooi overzicht over de huisjes in het oude gedeelte. Wijntje was aan de dure kant en toen ik de rekening kreeg keek ik ook nog even naar de ober met een gelaatsuitdrukking zo van “ik heb toch geen hele fles op?” € 9,00 voor een glaasje wijn is best duur, hij was wel lekker gelukkig.
Als ik van mijn wijntje geniet komen er 3 Nederlandse kerels naast me zitten. Ze zijn een lang weekend in Tallinn. Doen ze wel vaker zo’n stedentrip. Heerlijk om weer eens met iemand te kletsen. Ook zij vonden me een beetje gek om zo’n reis in je eentje te ondernemen.
S’avonds eet ik bij een Italiaan en bestel ik een koffie en een grappa na. Weer eens wat anders dan Wodka. Ik bezoek nog even een museum over de geschiedenis van Tallinn. Het is piepklein en eigenlijk helemaal niet interessant op de wapenkamer na. Het gaat meer over hoe ze de onderdrukkingen te baas zijn geworden. Niet echt een goede voorstelling zeg maar.
Bij het maken van de route voor morgen beslis ik door te rijden naar Letland. Merk dat ik perse op tijd in Polen aan wil komen en wil voorkomen dat ik de laatste dagen als een dolle kilometers moet gaan maken. Ik wil eigenlijk niet in 1 keer door rijden naar Riga en besluit een tussenstop te maken in het Gauja natuurreservaat. Een natuurgebied rond de rivier de Gauja.

Als ik weer op de doorgaande weg richting Riga zit rijdt ik af en toe langs de zee. Wat is Estland mooi. De kleine dorpjes zijn idyllisch, de wegen prachtig en de natuur heel mooi groen. Ineens is daar de grensovergang. Nu ja, wat er van over is. Door het Schengen akkoord zijn grenscontroles verleden tijd. Sinds lange tijd kan ik gewoon van het ene naar het andere land rijden zonder controles en papier geneuzel. Voelt aan een kant heel fijn, aan de ander kant merk ik ook dat ik bijna thuis ben. Even wennen weer.
Het is de gehele ochtend mistig. De mist trekt langzaam op als ik door Letland aan het rijden ben. Ik sla van de grote weg af richting het dorpje Sigulda. De weg is gaaf, lekker bochtjes, heuvels, piepkleine gehuchtjes en………nu film ik wel een roofvogel die net voor me uit aan het vliegen is. Kan mijn geluk niet op. Blijft iedere keer weer gaaf om te zien.

De B&B ziet er prachtig uit. Heerlijke kamer, op een prachtige plek. Het hele dorpje ziet er weer mooi uit. Ook hier is alles weer perfect afgewerkt en zie ik mensen druk doende om hun tuintjes bij te houden. Nergens zie je rotzooi. Het is bijna eng schoon.
Ik ga een route maken door het natuurgebied richting Riga. Hier wil ik meer van zien. Als ik op sta regent het pijpenstelen. Hier had ik even geen rekening mee gehouden. Nu heb ik de tijd, dus wacht de bui gewoon even af. Na het ontbijt klaart het wat op en besluit ik de brommer weer aan te trappen. Eerst maar eens gaan kijken bij de Gutman’s Cave. De grootste grot van de Baltische staten met muur inscripties waarvan de oudste uit 1667 stamt. Het water zou een heilzame werking hebben. En de man die hiermee mensen beter maakte heette Gutmann. Nu had ik me hier veel van voorgesteld en viel het me toch behoorlijk tegen. Na een wandeling van een paar honderd meter vanaf het visitorcentre begint het langzaam weer te regenen. Ik sta in de regen te kijken naar een grotje. Stelt eigenlijk niet zo veel voor buiten de muurschilderingen. In de regen toch maar een paar foto’s maken en dan eerst maar een koffie voor ik besluit verder te gaan rijden. Het komt er weer met bakken uit en ik ben zeiknat als ik terug ben in het visitorcentre. Na een uur wachten en 2 bakken koffie gaat het wat minder regenen. Ik besluit om toch maar de route te gaan rijden. Hopelijk valt het weer verder mee en dan heb ik dat tenminste nog even gezien. Het eerst uur is het redelijk droog en het gebied is prachtig. Ik zie de eerste blaadjes vallen. De herfst komt er langzaam aan. De bladeren beginnen ook al een beetje te verkleuren. Mooi gezicht. Ik kom er niet aan toe om te filmen en te fotograferen. Jammer want het gebied is zo ontzettend mooi. Als het steeds harder begint te regenen stuur ik naar de doorgaande weg en moet dan nog zo’n 80 km naar Riga. Het regent kei hard en langzaam beginnen delen van mijn pak wat minder waterdicht te worden. Er sijpelt wat water in mijn broek en uiteindelijk is mijn kruis zeik nat.
Als een verzopen kat kom ik aan in Riga en rijdt ik door de diepe plassen en over kinderkoppen tussen het steeds drukker wordende verkeer naar mijn hotelletje. De laatste 10 minuten is het droog, eindelijk. Als ik me omgekleed heb en weer begin op te warmen begint ook de zon weer te schijnen. Ik neem voor de zekerheid mijn poncho mee en loop naar de oude binnenstad. Nu staat het hotelletje in een niet zo hele frisse buurt. Tenminste zo ziet het er uit, of beter gezegd, het ziet er niet uit. Na een kwartiertje loop ik door de oude binnenstad die gevuld is met toeristen en vol staat met terrasjes op gezellige pleintjes. Morgen mijn camera maar weer eens meenemen en een paar foto’s maken. Ook weer een leuke stad om door heen te lopen, vol met prachtige gebouwen in de art nouveau stijl. Er staan er zo’n 700 van in de stad. Je kijkt je ogen uit. Nu is deze stad ook veel groter dan Tallinn.

De volgende morgen gebruik ik om mijn verhaal bij te werken en te kijken waar mijn volgende stop ligt. Even de lonely planets kijken dus. In het begin van de middag pak ik mijn camera en ga op pad naar de oude binnenstad. Het begint licht te regenen. Deze middag zal het afwisselend regenen en droog zijn. Niet echt het beste moment om een stad te bekijken zeg maar. Als het door begint te regenen besluit ik in een pub iets te gaan drinken. Het is de Aussie backpackers pub en hostel. Ziet er geweldig uit en het wifi wachtwoord is “showmeyourboobs”. Ook best origineel dus. Heerlijk lokaal biertje op en als de regen verdwijnt slenter ik weer wat door de stad. Er zijn echt zo veel mooie gebouwen en pleinen te zien.
Tegen de avond eet ik een hamburger in een restaurantje en ga dan terug naar het hotel. Ik boek een prive sauna. Even de vermoeidheid uitzweten. Heerlijk om even in een suana te zitten en zeker als deze prive is. Ik heb ook nog even contact met mijn ouders. Je ziet ze iedere keer glunderen als ik in beeld kom.

Die avond:
Ik heb een vreemd gevoel in mijn lichaam. De dingen die ik mee maak zijn niet meer zo spectaculair, of ik begin er misschien wel aan te wennen. In het begin van de reis reed ik natuurlijk langzaam vanuit de luxe bekende omgeving naar steeds minder luxe en bijzondere plekken. Ik merk dat ik al heel veel dingen gewoon ben gaan vinden en minder vreemd of spannend. Was een van de eerste grensovergangen naar bijvoorbeeld Azebijan nog spannend. De grensovergangen In Rusland heb ik niet eens meer als bijzonder ervaren. Je went aan dingen die je mee maakt. Ik merk ook dat ik eigenlijk terug verlang naar het grote onbekende van centraal Azië. De Baltische staten zijn ook geweldig om te zien, maar ik hoef hier geen enkele moeite te doen om me verstaanbaar te maken. Ik kan de menu kaart lezen en ook de borden op de weg zijn geen puzzle meer. Wil natuurlijk niet zeggen dat deze landen niet mooi zijn. Prachtige natuur en bijzonder vriendelijke mensen, maar minder de wow gedachte.

Deze ochtend rijdt ik richting Siauliai in Litouwen. Net voor dit plaatsje ligt de berg met kruizen. Dit is een plek waar door de jaren heen menig pelgrim is geweest en er een kruis heeft geplant. Ook de paus heeft hier een bezoek gebracht en zelfs een dienst opgevoerd. In middels staan er zo’n 200.000 kruizen. Als je aan komt rijden lijkt het maar zo zo. Tot je er naar toe loopt en via de diverse smalle paadjes de berg gaat verkennen. Ik ben niet gelovig maar dit is wel echt heel erg overweldigend.
Ik heb Jolanda beloofd een kruisje te plaatsen. Als ik haar bel is ze niet bereikbaar dus zal ik zelf een keuze moeten maken over wat voor soort kruisje het moet worden. Ik wil een niet te groot kruis zonder toeters en bellen. Hij hoeft niet direct op te vallen zeg maar. Gewapend met kruis en camera loop ik naar de berg. Het is eigenlijk een heuveltje, maar steekt goed af bij de vlakke omgeving. Ik ben niet de enige die er rond loopt. Regelmatig stoppen er bussen met toeristen. Dit is natuurlijk ook echt wel gaaf om een keer te zien. 1 Van de weinige echte hoogtepunten van de afgelopen dagen.
Als ik een tijdje rondgelopen heb besluit ik om het kruisje te voorzien van de tekst “Toeval bestaat niet….Het valt je toe”. Deze zin gebruiken Jolanda en ik regelmatig en we zijn er in gaan geloven. We merken dat we vaak tegelijk aan elkaar denken, ook al zijn we dan soms 10.000 km van elkaar verwijderd. Soms gebeuren de meest fantastische dingen op momenten dat je ze nodig hebt. Ook ontmoet je de juiste mensen als je net even hulp kunt gebruiken. Het is een beetje onze lijfspreuk geworden. Ik ben totaal niet gelovig maar met een brok in mijn keel plaats ik het kruisje tussen de vele anderen en maak er een paar foto’s van. Ik hoop dat Jolanda het goed vindt.

Als ik in het hotel gearriveerd ben krijg ik een telefoontje van Jolanda. Ik vertel wat ik gedaan heb en app haar ook nog even wat foto’s door. Kruisje was goed uitgekozen. We blijken dezelfde smaak te hebben. Blij dat ik haar gelukkig kan maken met zoiets ogenschijnlijk simpels. Jolanda is wel gelovig en dit doet haar veel merk ik. Een bijzonder moment wat we op afstand met elkaar delen.

Ik val met een glimlach in slaap. Vereeuwigt op een heuvel in Litouwen.

Als ik op sta regent het niet meer, maar echt zonnig is het ook niet. Het is zo’n graad of 11, niet echt zomers. Ik tuig de motor maar weer eens op en ga ontbijten. Net als de hamburger gisteren is het ontbijt ook echt lekker. Om 8.00 zit ik al op de motor voor een ritje van 348 km. Het weer valt mee vandaag, af en toe bewolkt, soms de zon en een enkel spatje regen, ik mag niet klagen na de afgelopen dagen. De weg is wederom prachtig. Nooit geweten dat deze landen zo mooi zijn. Je kunt er heerlijk rijden, mensen rijden rustig, geen idiote inhaalacties meer en het uitzicht is om van te smullen. Heerlijk groen afgewisseld met landerijen. Je merkt dat de herfst in aantocht is. De blaadjes beginnen te verkleuren.
Eerst stop ik eens voor een welverdiend bakkie koffie. Al weer 200 km gereden dus het mag ook wel. Ik stop bij een geweldig mooi tentje waar je ook kan overnachten. Heerlijke koffie op en genoten van het doorkomende zonnetje. Wat is dat lekker na al die regen. Je humeur verandert er meteen door en met een glimlach zit ik weer op de motor, toerend door het prachtige Polen.
Ik moet weer eens tanken. Nu is tanken in Nederland belachelijk duur. Hoe verder je weg gaat, hoe goedkoper het wordt. In Turkmenistan kost een liter ongeveer 26 cent, hier in polen net iets boven de Euro. Ook zijn deze landen goed te doen met eten en overnachten.
Ik ga op weg naar Lublin. Een redelijke stad op de route naar Krakow. Net na de middag begin ik wel erg trek te krijgen in een hapje eten en ik stop bij een wegrestaurantje. Als ik mijn motor parkeer komt er een kerel naar me toe die me in het Nederlands aan spreekt. Hij is met zijn Poolse vriendin op weg naar een bruiloft nabij de grens met Belarus (Wit Rusland). Ze hebben samen een huisje gekocht in Krakow en hij gaat hier werken als inkoper voor Unilever. Hij heeft al meerdere projecten in het buitenland gedaan voor deze werkgever en wil samen met zijn vriendin op zo veel mogelijk verschillende plaatsen gaan werken en wonen. Ook een manier natuurlijk om de wereld te ontdekken. Ik schuif aan voor het eten en we kletsen heerlijk over reizen en droomdoelen. Fijn om weer eens globetrotters tegen te komen. Zij zijn vooral geïnteresseerd in de verschillende steden en ik kan ze nog wel een paar tips geven. Na het eten scheiden onze wegen, zij moeten haasten naar een bruiloft en ik kan op mijn gemak door rijden naar Lublin.
Nu blijkt dit een hele leuke plaats te zijn met een hele mooie oude binnenstad. Als ik er heen wandel vanuit het hotel zie ik dat er een festival gaande is, het jaarlijkse “Smaku Festiwal”. De binnenstad staat vol met eet en dranktentjes, buiten de gewone terrasjes. Het is er gezellig druk, de zon schijnt, dus wat wil een mens nog meer. Ik wil de ondergrondse tour doen door de stad, maar die is vanwege het festival afgelast. Jammer, want om nu weer een kerk te gaan bezoeken had ik niet zo veel zin in. Dan maar het terras op voor een lekker lokaal biertje. Ik kom uit bij het “U Fotografa” cafe waar ze tig verschillende bieren hebben. Ik laat me adviseren en krijg een “Summer Freakat”. Smaakt een beetje als een Weizen biertje, heerlijk.
Ik loop met een voldaan gevoel weer terug naar het hotel. Weer een bijzondere dag geweest.

Ik ben er al op tijd uit, ik ga vandaag naar Wieliczka, vlak bij Krakow. Hier hebben ze zoutmijnen die je kunt bezoeken. Wederom rij ik door een prachtig polen. Licht heuvelachtig met veel kleine dorpjes en heerlijk bochtige wegen. Wederom een perfecte route uitgekozen al zeg ik het zelf. Begin wel moe te worden van het rijden elke dag. Vandaag maar een stukje van 280 km maar toch. Als ik op de motor stap voel ik het aan heel mijn lichaam, ik ben gewoon stijf, of ik begin natuurlijk gewoon een ouwe lul te worden die nergens meer tegen kan. De teller staat inmiddels boven de 20.000. Onder het rijden probeer ik terug te denken wat ik tot nu toe allemaal gezien heb. Ik merk dat ik hier toch echt mijn verhaal en foto’s voor nodig heb. Weet onderhand niet meer wat ik in welk land gezien heb. Ik ben in land 22 geweest deze reis. Nog 1 land hierna en ik ben weer terug in Nederland. Om half 1 kom ik aan bij het hotel op zo’n 150 meter van de ingang van de mijn. Perfecte locatie weer. Nog even gesteggel over de prijs. Via bookings.com heb ik inmiddels wat korting gekregen en de prijs is beduidend lager dan de normale prijs. Uiteindelijk ook weer op kunnen lossen met mijn vertalingsapp en de bevestiging van bookings.com.
Snel even omkleden en op naar de mijn. Ik wist eigenlijk niet goed wat ik kon verwachten. Even moeten zoeken naar het loket waar ik een ticket kon kopen. Ik koop er een voor een Engelse tour, want die gaan het vaakst. Na een half uurtje ben ik aan de beurt met 35 anderen. Ik heb nog net even tijd gehad om een warme worst en een bier naar binnen te werken.
Bij binnenkomst krijgen we een kastje omgehangen zodat we de gids ook kunnen horen en dan dalen we de trappen af, 388 treden. Er lijkt geen einde aan te komen. Eenmaal beneden zitten we op zo’n 100 meter onder de grond. Uiteindelijk worden dit er zo’n 140.
We lopen van de ene zaal in de andere en ik zie de meest mooie dingen. Er is een complete kerk gebouwd in de mijn, waar 3 mijnwerkers 70 jaar over hebben gedaan om dit te maken. Het ziet er prachtig uit en zelfs de kroonluchters zijn van zout gemaakt. De tour duurt zo’n 2 uur alvorens we met de lift omhoog gaan. Dit is nog een oude lift waar we met 8 personen ingepropt worden. De lift bestaat uit 3 etages, ook apart om mee te maken.
Ik ben moe van het slenteren door de mijn maar had dit niet willen missen. Wat is dit weer gaaf om mee te maken. Weer een hoogte puntje.
Als ik Jolanda later op de skype heb zijn we allebei moe, zij van een fantastisch weekend met Sas en ik van alle dagen motor rijden en slenteren door steden.

Als ik wakker wordt is het nog vroeg. Ik kan het op mijn gemak doen, vandaag een ritje van 100 km naar Katowice, een redelijke stad met meer dan 2 miljoen inwoners. De stad waar mijn schatje aan gaat komen. Ik ga na het ontbijt toch eens kijken of ik mijn motor op een andere manier kan beladen zodat ze ook nog achterop kan. Is wel handig als we 11 dagen gaan reizen.
Zie er naar uit. Voor haar is het de laatste werkdag en ze krijgt van iedereen nog even te horen veel plezier te hebben in Polen.
Ook voor haar is dit bijzonder. Samen met elkaar 11 dagen lekker op reis. Een beetje mee krijgen wat het voor mij is geweest om dag in dag uit dingen te zien, te ondernemen, te ondergaan. Ik heb er zin in en kan haast niet wachten om haar op te gaan halen. Als ik aan kom in Katowice is het appartementje al klaar. Ik wordt gelukkig in het Engels te woord gestaan, mede omdat ik nog wat vragen heb omtrent de luchthaven.
We verblijvende de komende dagen in een appartementje met alles er op en er aan. Er zijn ook diverse restaurantjes en bars in de omgeving, dus we hoeven ons niet te vervelen.
De stad heeft geen mooi middeleeuws centrum, meer een overblijfsel van de Russische periode. Niet de mooiste gebouwen.


Geeft allemaal niks, ik ga gewoon mijn schatje ophalen. Dan maakt het niet uit waar. Ik geloof niet dat we de eerste dagen iets nodig hebben om ons te vermaken.